Maar er is nog een verband tussen Buchenwald en Maasmechelen. Kort nadat Amerikaanse troepen het kamp op 11 april ’45 binnen trekken, komen ook enkele bevrijders van Maasmechelen in het kamp terecht. Bataljonarts Raymond Minge en sergeant Morten Tuftedal van het 99th Infantry Battalion Separate geloven amper wat ze er zien.
Raymond Minge:
“In één van de barakken tref ik honderden gevangenen aan. In het hospitaal is de situatie niet anders. Patiënten liggen er in het rond, sommigen kunnen niet meer spreken of opstaan door verzwakking. In het kamp zie ik ouderen, kinderen, professors en muzikanten, mensen van over heel Europa. Deze plek opent mijn ogen.“
Wanneer ik zelf over het oude kampterrein in Buchenwald loop, is de brute realiteit moeilijk te vatten. De leegte op het terrein is enorm. De stilte lijkt wel oorverdovend.
Morten Tuftedal:
“In de stad beweren ze dat ze niets afwisten van wat hier gebeurde. Wij hebben daar onze twijfels bij en trommelden burgers op om in het kamp met eigen ogen de misdaden van de nazi’s te aanschouwen. Sommigen huilden, anderen vielen flauw. Ook thuis schijnen ze niet te geloven dat dit alles werkelijkheid is. Ik ook niet, totdat ik het met eigen ogen zag.“
Een artikel naar aanleiding van de 75e herdenking van het einde van WOII. Met dank aan Heemkundige Kring ‘Vochte’, 99th Infantry Battalion Foundation en de familie Minge. Dit artikel werd ook gepost op Ooitaandemaas.
Foto’s Buchenwald: Karsten Conaert; foto Ravensbrück: Bundesarchiv, Bild 183-1985-0417-15 / CC-BY-SA 3.0
Ten Velde vzw 